Szkodliwość niektórych zawodów dla zdrowia pracowników cz. 7

Odwrotnie przy zajęciach ciężkich na powietrzu, przy zmiennej atmosferze (kolejarze, kowale i t. p.), lub przy pracy w atmosferze gorącej (cukrownie, browary), nawet lekko chory osobnik nie jest zdolny do pracy i natychmiast zasięga porady lekarskiej. Z tych też względów kasy chorych w Niemczech słusznie wprowadziły w sprawozdaniach swoich dwie kategorie chorych: częściowo zdolnych do pracy i zupełnie do niej niezdolnych. Na tej podstawie opracowane zostały różnorodne dane statystyczne, z których przytaczam jedynie ważniejsze, odsyłając interesujących się tą sprawą czytelników do prac Prinzinga, Telekyego i innych. Bardzo dokładne sprawozdanie o chorobowości podała kasa ubezpieczenia robotników mężczyzn w Austrii za lata 1891 do 1895, dzieląc pracowników na 4 kategorie, zależnie od wieku (od 15 do 60 lat), wyprowadzając dla każdej kategorii oddzielną liczbę śmiertelności w stosunku 100 zachorowań, połączonych z niezdolnością do pracy, i podając jednocześnie tak zwaną podstawową chorobowość dla całej grupy danych pracowników. Rękawiczniczki i robotnice w gałęzi włóknistej, wykazujące bardzo wysoką liczbę śmiertelności, przedstawiają średnią chorobowość, natomiast wysoka śmiertelność idzie w parze z wysoką liczbą zachorowań robotnic w fabrykach wyrobów glinianych i tytoniowych.