Wzrok i słuch - Archiwum
Jeżeli teraz z właściwego pola dźwięków muzycznych przejdziemy do pospolitszych objawów intonacji w mowie potocznej , w deklamacji zwykłej, to i tu znajdziemy rozlegle sposoby, do kształcenia słuchu służyć mogące. Wiadomo, jak wpływowym jest dźwięk mowy i różne jego do myśli zastosowane odcienia. Słusznie mówi francuskie przysłowie: „cest le ton qui fait la chanson.“ Pozwalamy […]
Dalsze urozmaicenia w egzekucji lżejszych sztuczek, fantazji, romansów, pieśni bez słów i poważniejszych rondo, sonatin, fug itp., należą już do uznania nauczyciela i winny mieć na celu raczej kształcenie uczucia artystycznego, niż wyłącznie słuchu. W przedmiocie jednak, który nas w tern miejscu zajmuje, winniśmy jeszcze zwrócić uwagę na pedagogiczną doniosłość deklamacji muzycznej. Wszystko to, co […]
Uczeń, nim zacznie grać złożone gamy, powinien doskonale znać nie tylko klawiaturę jako narzędzie gry ale także całą jej skalę tonów i półtonów jako szereg odrębnych wrażeń. Łączność jednak zmysłów i wyobraźni wymaga, ażeby w samym początku właściwych ćwiczeń fortepianowych nie nużyć wyłącznie ucha, nie dając żadnego pokarmu wyobraźni. Dla tego też same gamy, jakkolwiek […]
Jeżeli zaś nauka ma zostawiać pożyteczne ślady w organizmie i umyśle dziecka, pierwszym staraniem nauczyciela nie powinno być wyrobienie palców, lecz kształcenie słuchu. W tym celu powinien przez pewną liczbę lekcji stosownie do przyrodzonego daru słuchu, jaki dziecko objawia, obok teorii nut, wprawiać je w rozróżni anie tonów; ale nie dosyć, ażeby dziecko wiedziało, że […]
W takim razie odpowiadamy stanowczo, wcale nie należy uczyć gry na fortepianie. Gra takowa bowiem, tracąc pedagogiczny charakter, staje się dla dzieci prostą zabawką, którą zamożniejsi mogą uprawiać, ale która dla uboższych będzie po prostu stratą czasu. Drugim, jeszcze pospolitszym następstwem nieuwagi na pedagogiczną doniosłość gry, jest nieodpowiedni wybór nauczyciela lub nauczycielki. Nauczyciel czy nauczycielka, […]
Najpospolitszym objawem takiej nieuwagi jest uczenie muzyki na starych, odstrojonych i popsutych fortepianach. Dla dziecka wszystko jedno, mówimy zazwyczaj – lepiej więc że się początków nauczy na starym klekocie, a jeżeli okaże zdolności, to się kupi nowy. Przekonanie, że do początków nie potrzeba narzędzia o czystych i dokładnych tonach, jest nader pospolite, a przecież nauka […]
Pedagogiczne znaczenie śpiewu w elementarnym wychowaniu, jest rzeczą wielkiej wagi. Zrozumieli to dobrze Niemcy i w każdym niemieckim miasteczku, przechodząc koło szkoły elementarnej, z przyjemnością słyszeć można harmonijne głosy dziecęce, śpiewające odpowiednio ułożone kwartety. W ogródkach froeblowskich też śpiew przeplata ciągle wszelkie zajęcia i zabawy. Dziecko w ten sposób wychowane, obok korzyści fizycznej dla zdrowia […]
Dla najmłodszych dzieci najwięcej używane są grzechotki z piszczałkami, najmniej właśnie odpowiednie celowi. Przeraźliwy pisk i głuche, chaotyczne grzechotanie, mogą zająć uwagę niemowlęcia w braku innych przyjemnych wrażeń, ale pożądanego wpływu na rozwój słuchu wywrzeć nie mogą. Należałoby wybierać jak najmniej piskliwe, lepiej dwutonowe harmoniki, niż pojedyncze świstawki, a z grzechotek wybierać dźwięczniejsze, z czystym […]
Już podczas tych pierwszych ćwiczeń rozwija się w dziecku poczucie piękna, zastosowane do przyrodzonego jego ustroju i do jakości wpływów. Dziecko wybiera sobie odpowiednią piosnkę, która .najmilej drażni mu ucho i tę rade by słyszeć jak najczęściej. Przychodzi jednak chwila znużenia, w której ciągło podrażnianie jednych włókien, tak jak ciągłe kiwanie jednym tylko palcem, zaczyna […]
Pierwsze i najważniejsze miejsce w epoce początkowemu kształcenia słuchu dziecka należy się przede wszystkim śpiewom. Śpiew prosty, czysty, ludowych piosenek, których melodia nie przekracza skali kilku tonów, najlepiej dzieciom się podoba, i najlepiej też służy sprawie ich kształtna. Śpiew niańki jest jednym z najsilniejszych duchowych węzłów, łączących ją z dzieckiem. W kołysce jeszcze będąc, lubi […]