Choroby mięśnia sercowego
Zapalenie mięśnia sercowego. Jak przy każdym zapaleniu istnieje także nagłe i chroniczne zapalenie mięśnia sercowego. Nagłe (ostre) zachorowanie jest objawem zapalenia wnętrza serca i składa się z małych ropiastych ognisk, które obejmują mięsień sercowy. Jest ono zawsze połączone z silną gorączką i leczy się jak każdą chorobę febryczną ze szczególnym uwzględnieniem serca.
Innym zupełnie rodzajem jest forma chroniczna (przewlekła) tej choroby, gdyż prowadzi ona do zupełnie innych zmian mięśnia sercowego. Powoli powstają białawe plamy na sercu, które osadzają się głównie na sercu i noszą nazwę twardzizn sercowych.
Jako powód chronicznego zapalenia mięśnia sercowego przyjmuje się nadwyrężanie sił, zaziębienie, uszkodzenia ciała, wstrząśnienia nerwowe i choroby infekcyjne (zakaźne).
Oznaki chronicznego zapalenia mięśnia sercowego są w dużej części podobne do wad zastawek sercowych. Także leczenie jest to samo, tak pod względem sposobu życia jak i przepisów lekarskich. Szczególny objaw uwydatnia się w stanie choroby, jeżeli nastąpi silne zwężenie żył wieńcowych. Wtedy powstają tzw. napady „kurczów sercowych”, które są nadzwyczaj męczące i bolesne. Objawiają się one przez nagłe i silne boleści na lewem ramieniu, łopatce i plecach, trwać mogą godzinami. Silna duszność i przytłaczające uczucie lęku towarzyszy temu atakowi. Po napadzie pozostaje jeszcze uczucie zupełnej deprymacji, z której się wielu chorych podnosi powoli. Napady te powstają albo w większych odstępach pojedynczo, albo też z bardzo małymi przerwami razem i wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej.
Zatłuszczenie serca. Przy zdrowym sercu tłuszcz znajduje się na rozmaitych miejscach jego powierzchni, szczególnie tam, gdzie zgłębienia i zmarszczki wytworzyły się przez zewnętrzne ukształtowanie serca.
Gdy te naturalne ilości tłuszczu wzmogą się zbyt silnie, wtedy dochodzi do zatłuszczenia serca, które przybrać może takie rozmiary, że serce obłożone bywa dość grubą powłoką tłuszczu i zamknięte przez nią jak w kapsule. W dość częstych wypadkach wyrosty tłuszczowe nie ograniczają się tylko na powierzchni serca, lecz obejmują nawet muskulaturę sercową a następstwem tego jest zmniejszona czynność serca.
Oznaki (symptomy) zatłuszczenia serca zależą od stopnia nagromadzenia się tłuszczu. Średnie stopnie prowadzą do krótkiego oddechu i bicia serca, większe do duszności. Przy bardzo wielkim zatłuszczeniu połączonym z tłustym zwyrodnieniu mięśnia sercowego, zakłócenia mogą stać się bardzo niebezpieczne, ponieważ siła serca nie wystarcza, aby krew wtłoczyć we wielkie żyły tętnicowe.
Cierpienia z powodu zatłuszczenia serca trwać mogą długie lata, podczas których nastać mogą przerwy, w których chory czuje się zupełnie dobrze.
Leczenie przy zatłuszczeniu serca byłoby bardzo skuteczne, gdyby zawczasu było ono w ręce lekarza powierzone i gdyby chorzy sami nie tworzyli największej przeszkody. Leczenie jest przeważnie natury dietetycznej i wymaga rozumnej współpracy ze strony samego pacjenta. Polepszenie w tej chorobie osiągnąć można przez odpowiedni sposób życia. W pierwszym rzędzie przez ograniczenie ilości pokarmu, zarówno stałych jak i płynnych i unikanie potraw zawierających cukier i mączkę. Należy wykonywać dużo ruchu przez częste spacery.
Napady astmatyczne często znikają, gdy chory położy się w ciemnym pokoju wyprostowując się zupełnie na plecach. Także mocna kawa działa bardzo dobrze. Przy dłuższym trwaniu napadu należy choremu przyłożyć worek z lodem na serce.
Nerwowe bicie serca. Podczas gdy zbyt szybkie bicie serca jest zawsze objawem organicznej wady serca, może też często powstać samodzielne cierpienie nerwowe. Jak każdy inny narząd i serce jest pod panowaniem systemu nerwowego. Posiada ono wielkie bogactwo włókien i komórek nerwowych, przez co wyjaśnia się nad-zwyczajna czułość jaką serce odpowiada na najlżejsze poruszenie, gdyż natychmiast zaczyna silniej bić. Nerwowe bicie serca zachodzi przeważnie u osób małokrwistych i słabowitych, których nerwy są bardzo mało odporne. Lecz mogą być jeszcze inne przyczyny tego cierpienia, leżące na najrozmaitszych dziedzinach.
Leczenie zależy zupełnie od natury cierpienia. W każdym razie zaleca się rozumny sposób życia: częsty pobyt na świeżym powietrzu, letnie kąpiele, lekką i pożywną strawę, unikanie napojów alkoholowych.
Nerwowy ból serca. Cierpienie objawia się przez silne napady bólu, które zachodzą w lewej części piersi i wychodząc od serca, obejmują sąsiednie partie ciała. Bóle są bardzo silne i wprawiają chorego w stan pełen przygnębienia. Twarz staje się blada i zmieniona. Oddychanie jest utrudnione i połączone z silnym lękiem zaduszenia. Ilość i trwanie napadów są bardzo rozmaite. Czasem cierpienie trwa cale lata, a czasem może już po krótkim czasie zupełnie ustąpić.