Kiłaki
Kilaki
Kiłaki pojawiają się w najrozmaitszych okolicach i narządach ciała, a zatem na skórze, w mięśniach, kościach – gdzie powodują charakterystyczne świdrujące bóle, zwłaszcza w nocy w wątrobie, w płucach, w gardle, krtani oraz w mózgu, gdzie miękną i wywołują najrozmaitsze objawy chorobowe ze strony tych narządów. Także uwiąd rdzenia i paraliż postępowy są chorobami powstałymi na tle trzeciorzędnej kiły i nazywają się też chorobami pokiłowymi.
Im wcześniej zaczniemy leczyć kiłę, tym gruntowniej ją wyleczymy. Leczenie, rozpoczęte w pierwszych dniach po pojawieniu się wrzodu twardego, może kiłę wyleczyć bez następstw i bez późniejszego pojawienia się okresu drugo- i trzeciorzędnego, a to tym bardziej, że wrzód twardy jest w swych początkach zakażeniem miejscowym a nie ogólnym. O tym poucza nas badanie krwi sposobem Wassermanna. Gdy w pierwszym okresie próba krwi Wassermanna wypada ujemnie, wówczas poronna kuracja radykalna wystarczy do zupełnego wyleczenia kiły. Gdy zaś w pierwszym okresie choroby próba Wassermanna daje wynik dodatni, wówczas możemy również energiczną kuracją przeciwkiłową chorobę wyleczyć zupełnie, tak że drugi okres będzie tylko słabo rozwinięty, a trzeci okres nie pojawi się wcale. Najtrudniejsze jest leczenie rozpoczęte dopiero w drugim lub w trzecim okresie choroby.
Kiła wrodzona powstaje u płodu, gdy nasienie ojca lub jajko matki jest zarażone lub gdy matka w ciąży zakaża się kiłą. Często płody takie obumierają już w łonie macicznym – co powoduje poronienie lub wczesny poród – albo też umierają w krótki czas po urodzeniu. Żywy noworodek z wrodzonymi objawami kiły okazuje takowe już po kilku dniach lub tygodniach w postaci wysypki pęcherzykowej, która w odróżnieniu od podobnej wysypki (pęcherzycy) nie syfilitycznej, zajmuje całą powierzchnię ciała wraz ze stopami i dłońmi. Ponadto dzieci te dotknięte są syfilitycznym katarem nosa z wydzieliną ropną zielonożółtą oraz ciągiem zatkaniem nosa (sapka) i strupami w okolicy otworu nosowego. Później dzieci te okazują zęby źle rozwinięte z charakterystycznymi zatokami półksiężycowymi na wolnych brzegach siekaczy, zapalenie miąższowe rogówki oraz zmiany w uchu środkowym, w płucach, mózgu, w wątrobie i kościach.