O wrażliwości siatkówki cz. 5
6) Trudność dokładnego unieruchomienia oka miała psuć dokładność wniosków; oko bowiem mimowolnie wykonywa ruch w kierunku widzianego przedmiotu, i tym sposobem nie można być często pewnym czy obraz przedmiotu istotnie padł tylko na boczną ścianę siatkówki.
Oprócz powyższych warunków Dobrowolski przyznaje nadto wpływ indywidualności oka.
A teraz zestawmy wyniki doświadczeń:
1) Słabnięcie wrażliwości na kształty ma miejsce już w obrębie samej plamki żółtej, mianowicie od Fovea centralis w kierunku ku obwodowi. Słabnięcie to nawet jest stosunkowo znaczniejszym w obrębie samej plamki, aniżeli dalej; począwszy od obwodu plamki żółtej, ku brzegom siatkówki staje się znowu naglejszym. (Aubert, który nie dość ściśle badał zmiany środkowe, utrzymuje że zmniejszanie się wrażliwości jest najprzód powolniejsze a potem szybsze, ale Yolkmann i Burchardt zauważyli już poprzednio większą szybkość początkowego zmniejszania).