O wrażliwości siatkówki cz. 5

6) Trudność dokładnego unieruchomienia oka miała psuć dokładność wniosków; oko bowiem mimowolnie wykonywa ruch w kierunku widzianego przedmiotu, i tym sposobem nie można być często pewnym czy obraz przedmiotu istotnie padł tylko na boczną ścianę siatkówki.

Oprócz powyższych warunków Dobrowolski przyznaje nadto wpływ indywidualności oka.

A teraz zestawmy wyniki doświadczeń:

1) Słabnięcie wrażliwości na kształty ma miejsce już w obrębie samej plamki żółtej, mianowicie od Fovea centralis w kierunku ku obwodowi. Słabnięcie to nawet jest stosunkowo znaczniejszym w obrębie samej plamki, aniżeli dalej; począwszy od obwodu plamki żółtej, ku brzegom siatkówki staje się znowu naglejszym. (Aubert, który nie dość ściśle badał zmiany środkowe, utrzymuje że zmniejszanie się wrażliwości jest najprzód powolniejsze a potem szybsze,  ale Yolkmann i Burchardt zauważyli już poprzednio większą szybkość początkowego zmniejszania).