Praca i zmęczenie jako przyczyna chorobotwórcza cz. 11

W większym jeszcze stopniu odnosi się to do pracy dzieci, chociażby w najlżejszych zajęciach, zwłaszcza w przestrzeniach zamkniętych; praca bowiem systematyczna, trwająca długie godziny, przy wątłej dziecięcej muskulaturze, jest w okresie wzrastania pod każdym względem niehigieniczna i musi się bezwarunkowo odbić na rozwoju i zdrowiu dziecka. Dlatego prawodawstwa Europy Zachodniej z wielką słusznością ograniczają w wysokim stopniu pracę dzieci pod względem wieku, liczby godzin, rodzaju pracy, a przede wszystkim zajęć wieczornych. Zdaniem moim, przyszłe prawodawstwo nasze powinno dzieciom, przynajmniej do lat 16, stanowczo zabronić pracy fabrycznej, dopuszczając poniżej tego wieku pracę jedynie w lecie, i to na świeżym powietrzu.

Oprócz wyżej rozpatrzonych czynników ogólnych, działających szkodliwie na zdrowie pracujących, istnieją jeszcze w niektórych rodzajach zajęć czynniki specjalne, powodujące bądź to ogólne schorzenia, bądź cierpienia niektórych tylko organów; do takich czynników zaliczamy;

1) Wpływ sztucznego światła, w wysokim stopniu niekorzystnie działającego na narząd wzrokowy (osłabienie siły wzroku, krótkowzroczność, a nawet zanik nerwów wzrokowych), które to zaburzenia spotykamy u pracujących w elektrowniach, hutach szklanych, kuźniach, walcowniach żelaza lub miedzi i t. p. W ostatnich czasach zauważono cierpienia oczu u pracowników w laboratoriach rentgenowskich, u kierowników automobilów itd. Dodać tu należy, iż odpowiednie urządzenia ochraniające (zasłony, okulary itp.) mogą w wysokim stopniu osłabić owe szkodliwe czynniki.