Ogólne objawy postrzałów cz. 3

Kuttner we wojnie południowo-alrykańskiej spostrzegał przypadki wstrząsu miejscowego, ograniczonego do zranionej kończyny. Po prostym niepowikłanym postrzale kończyna zwisała bezwładnie, niby poniżona, skóra na niej bladła, stawała się chłodną i mniej wrażliwą. Po kilku godzinach objawy te znikały.

O krwawieniu

Krwawienie z ran postrzałowych, zadanych pociskiem drobnokalibrowym, na ogół bywa nieznaczne. Twierdzenie to jest jednak tylko o tyle prawdziwym, o ile odnosi się do ranionych, zgłaszających się z pola bitwy do opatrunku. Wielu jednak żołnierzy poległo na polu bitwy skutkiem skrwawienia tego? — nie wiemy.

Krwawienie z ran postrzałowych występuje w trzech formach, jako: krwotok zewnętrzny, krwotok wewnętrzny i krwotok śródmiąższowy. Rozpoznanie pierwszej i trzeciej formy nie nastręcza żadnych trudności. W krwotokach zewnętrznych krew wylewa się z rany strumieniem (strzykającym z tętnic, jednostajnym z żyły). W krwotokach śródmiąższowych krew nie znachodząc dostatecznego ujścia przez ranę zewnętrzną, nagromadza się pod skórą, głównie we warstwach tkanki łącznej. Powstaje guz chełbocący, czasami tętniący (gdy bezpośrednio komunikuje z tętnicą), przeświecający sinawą barwą poprzez napiętą skórę. Bardzo często „w oczach“ obserwującego powiększa się.