O wrażliwości siatkówki cz. 10

Jest ona koloru białego i ma tylko jeden wycinek czarny, którego wielkość można było dowolnie zmieniać i w stopniach oznaczać. Jeżeli teraz taką tarczę wprawimy w szybki obrót, to jak wiadomo, kolor czarny wycinka mieszać się bidzie z białym kolorem krążka, tworząc mieszaninę popielatą. Im większy będzie czarny wycinek, tj. im się go więcej na tarczę wysunie, tom też ciemniejszy będzie szary jej kolor przy obrocie. Cały ten przyrząd umieszcza się na brzegu półkola papieru o jednej stopie w promieniu, ażeby go potem przesuwać po obwodzie półkola na prawo i na lewo; w środku zaś półkola znajdowało się oko obserwatora nieruchomo patrzące wprost. Przy przesuwaniu więc krążka Massona po obwodzie na prawo lub na lewo, promienie światła padały na siatkówkę coraz to ukośniej. Dla łatwiejszego unieruchomienia oka, głowa była także nieruchomo przymocowaną. Wreszcie po za całym przyrządem znajdowała się czarna zasłona.

Pomimo licznych trudności w zachowywaniu dokładali warunków obserwacji, wyniki doświadczeń nad różne oczami okazały się nadzwyczaj zgodnymi i przedstawiamy zupełną analogią z tym, co dla władzy oceniania kształtów wykryto.